Het Station
Het Haarlemmermeerstation is een ontwerp van de hand van H. van Emmerik (leerling van K.P.C. de Bazel), die een villa-achtig gebouw tekent in de voorgeschreven ‘waterstaatstijl’. Het uiterlijk is zeer vergelijkbaar met dat van het station Heerensingel in Leiden (wel van De Bazel), aan het andere eind van de Haarlemmermeerspoorlijn. Het station wordt tussen 1912 en 1915 gebouwd en heet tot 1933 Station Willemspark. Tegenwoordig is het een rijksmonument.
Aan de noordzijde zijn de stationshal, het kaartjeskantoor (nu museumwinkel) en het bagagedepot (nu kantine voor onze vrijwilligers, maar ook u bent welkom). Aan de zuidzijde zijn de wachtkamers voor tweede en derde klasse en de restauratie (tegenwoordig alle zaalverhuur) en aan de westzijde het terras: daar liggen oorspronkelijk de perrons langs de sporen. Precies in het midden aan de westzijde ligt het kantoor van de stationschef. Op de eerste en tweede verdieping zijn twee dienstwoningen.
Tweemaal heeft het Haarlemmermeerstation de eer koninklijk bezoek te mogen ontvangen: op 5 september in 1923 en 1938 arriveert koningin Wilhelmina hier per trein voor de festiviteiten rond haar 25- en 40-jarig regeringsjubileum. De route vanaf het Haarlemmermeerstation naar het paleis op de Dam is immers aanzienlijk langer dan die vanaf het Centraal Station. Zo heeft een groter deel van de bevolking de gelegenheid haar tijdens een rijtoer toe te juichen.
Achter het station staat naast een eindpunthuisje de zogenaamde duiventil van de tramdienstleiding; deze stond vroeger bij het Centraal Station naast het NZH-koffiehuis.
